سوره بقره

کامل کننده ی تعالیم پیامبران

وَإِذِ ابْتَلَى إِبْرَاهِيمَ رَبُّهُ بِكَلِمَاتٍ فَأَتَمَّهُنَّ ...

و هنگامی که ابراهیم از سوی پروردگارش با کلماتی امتحان شد و سر بلند بیرون آمد. (سوره بقره،آیه۱۲۴)

حافظ سلیمان قندوزی حنفی از مفضل بن عمر روایت کرده است که گفت:

از امام صادق(علیه السلام) درباره گفتار خداوند عزوجل:وَإِذِ ابْتَلَى إِبْرَاهِيمَ رَبُّهُ بِكَلِمَاتٍ فَأَتَمَّهُنَّ پرسش کردم.

حضرت فرمودند:همان کلماتی بود که آدم به پروردگارش عرض کرد و توبه اش پذیرفته شد و آن کلمات این دعا است:

یا رب!اسئلک بحق محمد و علی و فاطمة و الحسن و الحسین الا تبتعلی.(پروردگارا!به حق محمد،علی،فاطمه،حسن و حسین از تو می خواهم که توبه ی مرا بپذیری.) و خداوند، توبه ی او را پذیرفت زیرا توبه پذیر و مهربان است.

پرسیدم:ای پسر پیامبر خدا(صل الله علیه و آله و سلم)!معنای عبارت فَأَتَمَّهُنَّ چیست؟

حضرت فرمودند:یعنی با حضرت قائم المهدی(عجل الله تعالی فرجه و الشریف) که دوازدهمین امام و نهمین امام از نسل امام حسین(علیه السلام) است کامل می شود.

*نکته:ابْتَلَى یعنی امتحان و آزمایش. و معنای حدیث این می باشد که خداوند متعال،پیامبرش حضرت ابراهیم خلیل(علیه السلام) را و با اسمی پیامبر خدا(صل الله علیه و آله و سلم) و دوازده امام امتحان کرد.

و اما حقیقت آزمایش چیست؟آیه، اشاره ای به آن ندارد ولی در احادیث شریفه ی دیگر آمده است که این آزمایش فروتنی برای برتر دانستن آن ها و اعتقاد به پیروی از راه آنها می باشد.